Fotograaf Andrea Effulge
Metafysica van Aristoteles
Aristoteles Stagirsky uit Thracië is de titanische geest van de oude filosofie, een uitstekende encyclopedist die de kennis van de hedendaagse wetenschappen veralgemeende, formele logica creëerde, het concept van argumentatie en de theorie van argumentatie formuleerde, en nog veel, veel meer. Maar in dit artikel zijn we geïnteresseerd in een specifiek werk - "Metafysica" van Aristoteles, dit boek is een verzameling werken van de denker, gecompileerd in veertien delen door Andronicus van Rhodos en was het eerste fundamentele werk van dezelfde sectie van de filosofie - metafysica.
In het Russisch vertaald, is Aristoteles' boek "Metafysica" als een verzameling werken zeer omvangrijk en omvat twee of vier delen, het volume dat in de moderne tijd wordt geaccepteerd. Aristoteles' metafysica kan kort worden uitgedrukt in zijn formulering en verdediging van de leer van de oorsprong, dat wil zeggen Aristoteles' leer van de metafysica zelf, waarnaar de oorsprong verwijst, de denker: ten eerste, de essentie van het zijn of de essentiële vorm, dat wil zeggen, hij beantwoordt de vraag: "Wat is dit door essentie? ", ten tweede, de materiële belichaming van dit iets (vraag:" Waar komt het vandaan? "), ten derde, het doel van elk bestaand (vraag:" Waarom is dit? " ), en ten vierde, de bron van het verschijnen van elk bestaand (vraag: "Waar komt het vandaan?").
Beschouw het boek Aristoteles' Metafysica kort over de inhoud van de originele delen en probeer de belangrijkste ideeën van Aristoteles' metafysica te begrijpen. Het is opmerkelijk dat Aristoteles zelf zijn verhandeling niet 'metafysica' noemde, maar over 'eerste filosofie'.
De filosofie van de metafysica van Aristoteles gelooft dat elke persoon, volgens zijn interne organisatie, streeft naar kennis, en de denker identificeert kennis met ervaring, die op zijn beurt wordt verkregen uit de sensatie van de omringende wereld en memorisatie, dat wil zeggen gevoelens en geheugen . En de hoogste kennis, waardevol op zichzelf - wijsheid, noemt de Aristotelische doctrine van metafysica het begrip van de oorsprong en grondslagen van de wereld, afgeleid van algemene kennis, die wordt verkregen door het vermogen om de verschijnselen van de wereld te voelen en te onthouden. In zijn doctrine van metafysica noemt Aristoteles de eerder genoemde primaire principes de essentie van het zijn, de materie als bron, een doel als een universele vorm van beweging en het doel van alles wat bestaat.
In zijn geschriften bekritiseert Aristoteles vertegenwoordigers van Milesiaanse en andere filosofische concepten omdat ze zich concentreren op alle bronnen van materie, en bekritiseert hij ook de materiële goden van het oude Griekenland. En de denker verbindt de grondoorzaken met het begrijpen van essenties - de ware betekenissen van iets, ongeacht hun toestanden en relaties ermee. Hij verklaart dat filosofie de wetenschap van de waarheid is, dat wil zeggen de studie van essenties, en dat alle kennis de kennis van deze essenties moet dienen, dat wil zeggen de eerste oorzaken. En ook de Aristotelische metafysica formuleert het probleem van essenties die niet alleen verband houden met hun kennis, maar ook met de vestiging van hun aanwezigheid in het algemeen; bovendien kent hij essentie toe aan zowel het fysieke, dat wil zeggen het materiële, als aan het ideaal, inclusief de symbolische - woorden en getallen.
De metafysica van Aristoteles ontwikkelt de basisideeën van essenties als de fundamenten van causaliteit, dat wil zeggen, de oorzaak, dit is het begin van alles, lees een van de fundamentele principes die door de denker worden uitgedrukt - het doel van het bestaan. Door speculatieve kennis te classificeren, verdeelt Aristoteles deze in filosofie, wiskunde en theologie. En hij noemt de meest betrouwbare kennis gebaseerd op gevoel, dat wil zeggen, de gewaarwording van materiële objecten, dat wil zeggen, de metafysica van Aristoteles is objectief rationalisme in zijn oorspronkelijke leer. En de denker verdeelt de materiële vormen van essenties in gescheiden door gedachten en sensueel waargenomen zoals ze zijn.
Verder bespreekt Aristoteles de kwesties van eenheid en het bijzondere, waar het algemene, inclusief de essentie, in twijfel trekt. En reflecteert ook op de vormen van beweging, tijdelijkheid en constantheid - oneindigheid en eindigheid. En Aristoteles reduceert zijn conclusies tot theologische metafysica met het concept van "nous", of goddelijke beweger, die zelf onveranderd en statisch blijft, maar elke grondoorzaak en essentie beïnvloedt in het organisatorische streven naar het welzijn van alles en orde in alles. Verder bespreekt de denker de essentie van vernietiging, dood en fundamentele theoretische eeuwigheid en keert terug naar de causaliteit van beweging. De essentie van Aristoteles is een aanvulling op de concepten kwaliteit en kwantiteit, houding en lijden, plaats en actie. In de loop van deze onderzoeken komt Aristoteles in zijn metafysica tot de conclusie die op het gebied van de logica ligt - met de mogelijkheid en de essentiële reden (doel) die voor alles is vastgelegd, wordt alles realiteit, dat wil zeggen, van het zijn met de mogelijkheid het komt tot leven met de werkelijkheid. En alles wat aan verandering onderhevig is, is materieel. In het laatste deel, in verband met een recente conclusie, bekritiseert Aristoteles Plato's eidoses, noemt ze realiteitsvermenigvuldigers en stelt dat de eeuwige eidoses normaal gesproken niet de essentie van het tijdelijke materiaal kunnen weerspiegelen.
Gelukkig zijn de meeste geschriften van Aristoteles, inclusief zijn metafysica, tot ons gekomen in hun oorspronkelijke vorm, waardoor iedereen op eigen kracht kennis kan maken met zijn leringen, zowel in de moedertaal van Aristoteles als in vertaling in het Russisch. Hopelijk gaat dit artikel over metafysica
Коментарі
Дописати коментар